Trie przechowuje napisy jako ścieżki znaków; każda krawędź to znak. Zapytania po prefiksie są szybkie, bo wszystkie słowa z tym samym prefiksem współdzielą ścieżkę, więc lookup to O(L), gdzie L to długość klucza. Minusem jest wyższe zużycie pamięci niż przy hashowaniu.