Partycjonowanie dzieli jedną logiczną tabelę na mniejsze części, zwykle w ramach jednego systemu bazy (ułatwia zarządzanie i może przyspieszać zapytania przez pruning). Sharding dzieli dane na wiele instancji/nodów bazy, żeby skalować poziomo. Partycjonowanie jest zwykle prostsze; sharding dokłada złożoność rozproszoną.